گواردیولا ثابت کرد می شود مربی قهرمان بود، مربی قهرمان هم نبود اما همیشه با اخلاق بود
مربی 14 جامِ که فقط و فقط در طول چهار فصل این تعداد جام را فتح کرد. او حتی در آخرین باری که به عنوان مربی روی نیمکت آبی اناری ها نشست هم انگیزه پیروزی داشت.
درست مثل روز اول. این را می شد به وضح در چهره اش دید. هرچند در آغاز راه هدایت بارسای A با یک شکست و یک تساوی کارش را شروع کرده بود اما راهی که او رفت شاید بی تکرار باقی بماند. طراوت، زیبایی و پیروزی بعلاوه ی اتحاد و صمیمیت تیمی نشانه های بارسای گواردیولا بود که توپ جمع کن نیوکمپ و کاپیتان محبوب کاتالان ها را در بارسلون به عنوان مربی محبوب تر هم کرد.
مادرید حانه بارساست!
این مرد بزرگ، پایتخت پادشاهی اسپانیا را با بردهای پیاپی در ال کلاسیکو به خانه دوم بارسایی ها تبدیل نمود. و اینگونه افسانه ی شکست ناپذیری اش در مادرید جاودانه شد. روزی که پپ روی نیمکت بارسا نشست چیزی از ابهت این تیم باقی نمانده بود. آنها حتی برای رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا مجبور بودند در یک بازی پلی آف حضور پیدا کنند. چیزی شبیه فاجعه. اما او با فلسفه خاص خودش در همان فصل اول کاری کرد که برای همیشه در یادها خواهد ماند. همان تیم فاجعه تمام جام های موجود را در آن فصل درو کرد.